Грузіі, Азербайджану, Украіны. Там гэта умеюць рабіць.
Перш, чымся рабіць тыя ці іншыя вывады, мы мусім яшчэ спыніцца на формальным баку фільму. Мантаж здавальняючы, нас дзівіць толькі адно — навошта трэба было псаваць канец фільму традыцыйным "морам галоў" і адпаведным лëзунгам. Перадапошні момант у фільму (завея) — самы прыгожы малюнак у ім: у гледача заставалася-б пэўнае закончанае ўражаньне, эмоцыянальныя процэсы, абуджаныя фільмам, незаставаліся-б "халастым стрэлам".
А пры сучасным аформленьні глядач, зачараваны прыгожым перадапошнім малюнкам, абліваецца ледзяным холадам штампаванай сцэны і лёзунгу, які паўтараецца ў кожнай рэзолюцыі на савецкай зямлі. Некаторая цьмянасьць фільму залежыць, бязумоўна, ад якасьці ўстаноўкі, але сцэна выстралу у фон-Валя пададзена занадта цьмяна, вышла славутае:
|
Бой в Крыму, |
Але ў процілегласьць гэтаму занадта яскраваю фігураю зьяўляецца рабін, пра якога мы ўжо вышэй успаміналі. Калі гэты сымпатычны з барадою патрыарха-старац лае яўрэйскіх багацеяў, калі ён ласкава паглядае на сваю прыёмную дачку, калі ён ідзе да губарнатара — хто можа сказаць, што
