Гэта старонка не была вычытаная
Мой-жа, татарын
Штось маша рукой,
Пальцам абводзіць узморак.
Я па-татарску
Ні бэ, ні мэ,
Толькі вачыма й гаворым,
Нам і бяз слоў
Зразумела ня менш
Музыка Чорнага мора.
Тысячы год
Вось сюды каралі
Езьдзілі высіць палацы.
І калыхалі ваду караблі,
І вада пачынала
Сьмяяцца.
Ад Сэвастопалю
Ў Новарасійск
Толькі баярамі й пахла…
О, незабыўныя месцы, калісь,
Шыбеніц,
Сірат
І плахі.
Там на адхоне
Ў засьціле хмар,
Горы на гора
На жаль мой,
Колькі жыло там гаротных татар
Ў песьнях нудлівых,
Як псальмы.
