Гэта старонка была вычытаная
І пацягнуліся словы:
Як вы, адкуль і куды,
Толькі дарогай зімовай
Значацца роўна сьляды.
Пытаю: Да станцыі колькі?
— Дзесяць, калі стараной.
Праехалі дзесяць, а й з горкі
Станцыі ня відно.
Такі балагол паганы, —
За тройку на пары кляч
Ён вёз мяне з самага раньня
На станцыю, хоць ты плач.
Пад кожную гору — зьнямога;
Пад‘едзем на пару вёрст,
І так гэта ўся дарога
Абрыдзела мне, як пост.
І толькі ўвечары позна,
Як водзіцца тут спакой,
Са мной разьвітаўся абозьнік,
А я пагрузіўся ў вагон.
|}
