Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/78

НА СТАНЦЫЮ

Іскрамі белы сьнег,
Вёска далёка за мной.
Люба мне, весела мне
Дыхаць палескай зімой.

Як залатыя дні,
Коні бягуць дарогай
Месяц, і той прынік,
Долу схіліўшы рогі.

Люты. Дарога рыпіць,
Я аглядаю шлях.
Раптам — дай закурыць,
Таварыш,
Здаецца, зямляк!

Нешта сягоньнячы веянь
Ціхне, і вецер змоўк…
Бывае-ж, гудзіць завея,
Дарогу пільнуе воўк.

Вы тут-здаецца, новы,
Гэтага вам ня знаць:
Палескай дарогай зімовай
Усякага можна чакаць.