Гэта старонка не была вычытаная
І звычайная бяседа
Палілася за сталом:
— Заўтра трэба йсьці на сена,
А сягоньня жыта жном.
Ураджай хоць невялікі,
Але ўсё-ж, ты знаеш сам…
І ад ветру ў садзе ліпы
Галаву схілялі к нам.
Маці змоўкла, спахмурнела,
Я панік ад звыклых дум,
Толькі слухаў, як зьвінелі
Песьні звонкія сялу.
А назаўтра, шчэ паляны
Ня ссыпалі росных сьлёз,
Пабудзілі мяне рана:
— Ў добры час,
На сенакос.
Менск, 1929 г.
|}
