Гэта старонка была вычытаная
За ім асеньнія палі
І наш палетак вузкі, вузкі…
Яго маці смутак апаліў
На ім асеньнія атрускі.
Над хатай месяц. У цішыні
На посьвеці лучына гасьне,
І маці дрэмле, маці сьніць
Здабытае сынамі шчасьце.
Лісты шумяць, шумяць лісты,
І гэта ўсё — як песьня…
............
Перада мной пакой пусты,
Пахілы стол
І ліст з Палесься.
Менск, 1929 г. г.
|}
