Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/63

ПОЭТ

На сьнежную плошчу,
На вуліцы ўсе,
З ношкаю дум і імкненьняў,
Морак зялёны плыве пакрысе,
Морак такі лятуценны.

Ахоплены ніткамі
Тонкіх дратоў,
Ён раптам гусьцее на месцы…
І я адчуваю, як б‘ецца кроў,
Творчая кроў у сэрцы!

Тады я складаю поэмы свае
Захоплена так і настойна,
Дзе кожнае слова і рыфма пяе
Нацятай струною настрояў.

За нашую радасьць,
За гонар такі
Жыву і згараю увесь
І шчыльна віюцца крывыя радкі
Азначаных мужнасьцю песень.

І словы радкамі,
Разьлічана так
Злучаюцца ў шэрагі трапна…