Гэта старонка была вычытаная
Каб заўтра ў гэткую-ж пару
Камусьці горача пярэчыць.
А покуль думы цягнуць пас,
А покуль з рыфмай няўвязка —
Нясе ля весьніц жоўты вяз
Гадоў замуленую вязку.
Але я знаю, хопіць сіл,
Мяне вядзе мая стараннасьць.
............
............
Вароны кракаюць з асін…
Напэўне ранак!
Менск, 1928 г.
|}
