|
НА КАТКУ
Сіняй картай лёду студзень
Лёг нязрушна ў сыпкіх гурмах.
Звабны, звонкі гук на спудзе,
Гук разьбежны рэжа нурміс.
Там пад небам зорны ворах,
Там высока сотні ясак,
Над люстэркам лёду морак
Гоіць сьлед хокейных паскаў.
Што-ж вы, хлопцы, сьціхлі раптам,
Нам яшчэ ня мала крочыць?!
Пружце мускул, шырце ўпартасьць
Шлях нам трэба слаўна скончыць.
Хто прыстаў? На край навалы!
Спынны рух слабейшых вабіць.
Што-ж вы, хлопцы, раптам сталі
На завілах стромкіх падаць?!
Па іскрыстай хрупкай роўні
Спрытна прагне, спорна кружыць,
Сыпле сьмехам слоў вандроўных
Наша моладзь, наша дужасьць!
Вось яна імкнецца сполам —
Роўны шэраг шапак сініх.
|
