Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/53

У ДОБРЫ ЧАС

Поэтам-экзотыкам

…І насыпалася-ж гэтай молі.
Вецер з поўначы. Зіма за шклом…
Едзьце, любыя, сабе паволі
Хоць у Індыю, хоць на Цэйлон.

Я экзотыкай захоплен мала,
Мне-б кажух на зіму як прыдбаць.
Вецер спрытлівы заводзіць шалы,
Пачынае праз вакно дзімаць.

Ён ад поўначы бярэ кірунак,
Лезе, злыбеднік, аж на страху.
Кажуць, дзіўны быў у нас стасунак
І такія-ж крокі на шляху.

Я кажу цяпер на цьвёрдай глебе
І папраўдзе не хаваю слоў:
Едзьце, любыя, куды вам трэба —
Хоць пад тропікі, хоць на Цэйлон.

Мы цяпер ужо ня зоры ловім,
Волак колішні музэям здан.
Мы над горнамі гартуем словы,
Мы бярэм іх на пад‘ёмны кран.