Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/52

О, шумі-ж ты, мой зялёны брат,
Доказ радасьці і песень нашых.

Ім па рознаму чужыя мы
Ля адчыненых у заўтра весьніц…
Толькі мы ім не дамо глуміць
Нашай радасьці і нашых песень!

|}