Гэта старонка была вычытаная
Я знаю, ня лёгка
Ў засьценку, мой браце,
Твой ліст нечаканы
І я прачытаў.
Ты пішаш: — цесна рэволюцыі ў казэмаце,
Сіл не хапае, каб выпрастаць стан.
Ты пішаш,
На сёмыя суткі ня еўшы:
— Таварыш, змаганьне — яно будзе жыць,
З-пад шыбеніц Львову,
З каменных прарэшын,
Помста ўзьнімаецца,
Пошчакам дрыжыць!
Ты верыш у моц
Наплываючай хвалі,
Ты чуеш, як будуем мы
Рэспубліку сваю.
І ты запяваеш: …пракляцьцем катаваны…
І сьцены падтрымваюць
Песьню тваю.
Бо ходзіць над Вільняй,
Гучыць па-над Луцкам
Замучаных цяжкай няволяй хада,
Ба сочыцца кроў
На зямлі Навагрудзкай,
Бо крык забаронен штыкамі салдат.
...............
...............
Над Менскам сягоньнячы
