Гэта старонка не была вычытаная
І ідуць ваганеткі
жалезным крокам,
і граблі рук
заграбаюць торф.
Над балотам,
ахутаным змрокам,
ўстала чорная цень —
Бэнкендорф.
Бэнкендорф, —
гэта нам знаёма!
Вось крывавыя пальцы
і зьбіты рот.
Вы грамілі нас колісь
мячом і громам, —
высокапастаўлены
ідыёт.
І цяпер дзе-небудзь
ў палацах Вэрсалю
паціраеце рукі,
даючы наказ.
Вы марыце:
фабрыкі сёньня сталі, —
заўтра вы кажаце:
— ў добры час!
