|
НОЧ ТРЫВОГІ
І ПОЭТЫ НА ПРАРЫВЕ
Гэту ноч
ці выкажаш нанава?
Вось яна
цёмнай заслонай
раскінула змрок
(пачынае трывогу гудок),
і выходзім
ў парадку мы плянавым.
І ідуць,
і хістаюцца
хмары плыты,
і сінімі вуснамі
вецер
скуголіць.
Зялёныя,
злыя
ад крыўды і болю,
нямеюць бяз торфу
і нафты
катлы.
|
