Гэта старонка была вычытаная
Пад гэным бязмоўным навесам
І тыя, ўначы што ня сьпяць,
І тыя, што сьпяць непабудна,
Што рвуцца, што ходзяць марудна
Сузор‘і гараць і гараць!
∗
∗ ∗ |
Пад імі гумно і прысады,
І гэны пануючы дом,
І пекны фронтон, колёнады,
І сьнег за пабітым вакном,
І гэтае белае поле,
І гэтая сьнежная воля,
І коняй далёкіх — бом-бом!..
∗
∗ ∗ |
Пад імі, што тут панавалі,
Пад імі, што верх узялі,
Што ў пекнай, асьвечанай залі
Віншуюць свае мазалі.
Ўсё крыюць спрадвеку сузор‘і:
І могілак цьмяныя ўзгор‘і,
І наспы на белай ральлі.
