Гэта старонка была вычытаная
Днюе — плача. Ноччу — скача.
Зноў пацее, небарача.
Хто так здужае скакаць
Ўлева, ўправа паддаваць?
Як трымае панскі дом
Гэткі топат, дым ды гром!
Стогнуць сьцены, столь-крышталь,
Што ня быў тут гэткі баль…
На таполях крумчакі,
Тут у залі весьнякі.
Трмут-а, трум-та, скок ды скок,
Весяліцца свой браток,
Ядзя з Янкі нібы кпіць,
Костусь з Ганкаю муціць,
А у дзядзькі Міхася
Дыбам поўсьць, як у лася.
Ножкі ў скочкі, вочкі ў вочкі,
Гэта-ж полечка, браточкі!
Хто умее працаваць,
Ці-ж ня здолее скакаць?!
5. Зоркі
Над домам, над лесам
Сузор‘і, як вочы, гараць.
