Старонка:Плынь (1927).pdf/90

3. СЛАВА

Для дробных душ — агонь сьвячы,
Што паліць крыльлі машкарыльлі,
Але і моцным — не ўцячы, —
Ікару^[1] сонца паліць крыльлі.

---

Вось слава — кожны пусьціць зрок!
Жыцьцё што пыльны шлях бяз ценю…
Портрэт, ці бюст, ці слоў вянок, —
Хіба мо‘ спаць латвей, як гэні?!

28-III—25 г.

◆ ◆ ◆

1. Па грэцкіх мітах Ікара апаліла сонца, калі ён узьляцеў да яго.