Гэта старонка не была вычытаная
„Смолкай курылі, а большы пяяў
„Адылі раптам дзяцёнка узяў
„Ды абыйшоў усе чыста портрэты“.
III
Поўнач мінаецца шэптаў благіх.
Месяц спыняе свой тварык над хаткаю.
Хто там на месяцы з чорнай лапаткаю?
Гэта-ж паўзьберажжы мораў сухіх,
Гэта-ж і горы і схілы на іх, —
Кроўныя з нашай зямелькаю-маткаю…
Сінія вочкі на месяц глядзяць,
Месяц маленькі гуляе у зрэнках,
Месяц у беленькіх хмарачках-пенках.
Цягнецца ручка, каб месяц забраць:
Добра, каб з небам у хатцы гуляць!
Спрытнасьці хопіць па чорненькіх зрэнках.
IV
Так. Праз зімовую сінюю здань
Ясна прырода малога жагнае,
Ў яснай, адвечнай купелі купае.
