Гэта старонка не была вычытаная
Малпаў, нам кроўных, цікавы язык,
Пра-пра-арыйскія мяккія гукі…
— „Аа мма-а-нна-а-льле“ —
З маткаю ў спрэчку малое ўступае,
Звольненай ручкай паветра хапае,
Раптам усьмешку — чырвонец дае,
Плечкі ўздымае, вось-вось устае,
Просіць і грозіць, увагі чакае…
„Люлі, люлі. Жыў каток,
Хадзіў, шэры, у садок,
У садочку птушачкі,
Мышачкі-зьвярушачкі
Коціка спужаліся,
Раптам пахаваліся.
Верабейка скок на плот,
— „Гігі… гу!“
А сарока крыльлі ўлёт.
Мышка за цагліначку, —
— „Аа-хэ, — гга!“
Толькі бачыў сьпіначку.
Сеў на павекі, на жылачкі сон.
Вусны частуюць апошняй усьмешкаю,
