Гэта старонка не была вычытаная
За вусамі зубачкі,
Вушкі — нібы трубачкі,
Сьвеціць вочкамі ўначы, —
Сьпі, Расточак, памаўчы!
— Гі-гі-гу-а-гіа-нне!
— Хто „не“, коцік? — Гіа-мме!
Плача малое, натужна крычыць,
Хоча парваць павівальныя путы:
Ножачкі, ручачкі складзены, скуты.
Вочкамі пільна за маткай сачыць,
Так і здаецца, — пад грудзі ўзьляціць,
Але-ж на крыльлях пялюшкі і путы!
— „Хэа-хэа-ва-ва-льлі“ —
Нейкая дзіўная, дзіўная мова,
Першыя птушачкі вольнага слова,
Гутарка, продкі якую вялі
Можа дзе-небудзь на гэнай ральлі, —
Спадчына першага дзікага слова…
Дагістарычны паўзьверавы рык
Чуецца часам скрозь гэныя гукі,
Першае злучнасьці смутныя мукі,
Першае любасьці радасны крык
