Гэта старонка не была вычытаная
Перад Міколам і „прачыстаю“,
Прызнаў іх сёньня непатрэбнымі…
Хто вочы меў калісь імглістыя
Ад працы цяжкае, пакутнае, —
Жыцьцё убачыў ён празрыстае
І сілу ён адчуў магутную…
То сіла працы, сіла розуму, —
Ня сьвечка кволая, васковая, —
То сіла тэхнікі, а разам з ёй
Зямля сачыстая, вясковая!
А навакол — жыцьцё свабоднае,
Як рунь вясновая, зялёная,
Дзе праца — радасьць вялікодная,
А сьвяты людныя, чырвоныя!
І дзілімбомы — дзілімбомныя
Даўно з званіцы ані посьцяцца, —
Жыцьцё зьмяніла іх „скаромнае“,
Ды маладой ўсё сіле „просьціцца“.
1926 г.
◆ ◆ ◆
|}
