Гэта старонка была вычытаная
І багацеі, і паны,
Нібы кастра ад тэй каноплі,
Далоў ад нашай стараны
Праз Польшчу, Рыгу, Сэвастоплі
Паразьляталіся ў бакі,
Бо быў народ гатовы кроплі
Праліць з суровае рукі,
Каб зьберагчы свае каноплі.
І бег Кастрычнік па зямлі
На рубяжы прад лістападам,
Быльлё скідаючы з ральлі,
Каб заараці новым ладам.
Ён бег па сьцежках, па шляхох,
Грымеў няспыненым парадам,
Хоць меў ён кайстру на плячох,
Хоць меў ён ворагаў засаду.
Прайшлі гады, ідуць гады…
Мы далей — болей адчуваем,
Тых дзён — Вялікіх Дзён — плады, —
І урачыстасьці спраўляем.
