Гэта старонка не была вычытаная
І чым далей — для нас ясьней,
Што калі мы выгоды маем,
Калі жывецца весялей,
Калі з зямлі мы карыстаем,
Якую пан трымаў раней,
Сам карыстаўся земскім раем, —
Дык гэта спадчына тых дзён,
Калі ў Кастрычніку мінулым,
Паўстаў мазольны міліён
І ператрос гнілыя шулы…
І запалілася кастра
У тым Кастрычніку вялікім,
Бо йшчэ было, апроч цара,
Царкоў у нязьлічоным ліку.
Было крыві, было ўсяго
Таму гадоў ўжо роўна восем.
Цяпер мы маем шмат свайго,
Мы ураджай сабралі ўвосень!
Пастаньма-ж з голай галавой
Ушанаваць братоў паснулых,
Хто паў тады, быў сам гэрой
Тых дзён вялікіх і мінулых!
