Гэта старонка не была вычытаная
Доўга бадзяліся мы па палёх,
Спалі па мэтліках, спалі пад стогам:
Хай пасумуе халодны вастрог —
Хутка канчатак трывогам.
Сьцежкай правёў нас стары селянін, —
Вось, праз балота на тыя лясочкі.
Тут падзяліліся мы на адзін
Ды разьвіталісь браточкі.
Блізка, ўжо блізка… ды згледзеў якраз.
Стрэліў сабака, мне шлях замінае…
Кінуў гранатку яму я ў адказ:
Вось ён ляжыць і канае…
Досыць пакуль што пужаць нам панкоў,
Досыць старосты пазналі увагі,
Вось, нас з усіх абкружаюць бакоў
Вольных чырвоныя сьцягі!
1923 г.
◆ ◆ ◆
|}
