Гэта старонка не была вычытаная
Зьмяніць гэты холад магільны,
Пазбавіць хваробы і сьмерці, —
Ці верце вы ў іх, ці ня верце…
— Бяз бога няможна, няможна.
А сэрца дзяўчыны „тук“ блізка.
Стаіць перад ім асьцярожна.
Во, зорка скацілася нізка…
— Галубка, гаворыць так кожны,
Пакуль не пазбудзецца жаху
Прад сумнай, няпэўнаю доляй.
А як запануюць на полі,
Ў паветры, у лесе, на горах,
А як пабудуюцца гмахі —
Дварцы-палацы аб‘яднаньня
І моцы навукі і знаньня —
Па усіх па зямельных прасторох, —
Тады хіба часам прысьніцца
Той бог, што цяпер па капліцах
Вісіць на крыжы бледаліцы…
— Няможна! — Схапілась маланкай
І раптам — да ганку.
— Ня хочаш — ня трэба!
Мы звыклі бяз хлеба
