Гэта старонка не была вычытаная
Па сьнегу, пад сьнегам з вінтоўкай.
Ідзі, даглядай за кароўкай.
Хай толькі, як будзеш маліцца,
Табе гэта ночка прысьніцца!
∗
∗ ∗ |
Зьнікла дзеўча, а Рыгор
Абыйшоў наўкол дазор,
Зноў у хаце, на мяжу
Лёг ля самага крыжу.
∗
∗ ∗ |
Сьпіць бабуля, дзеўча моліцца,
Але нешта не здаволіцца;
Шэпчуць вусны модлы-верую,
Вочкі бачаць вочы шэрыя…
І словы ідуць мімаволі,
Якіх ня ўжывала ніколі:
— Пан Езус, чаму-ж ты ня з намі?
Чаму-ж ты дагэтуль з панамі,
А нас, мазалістых з зямліцы,
Пакінуў чамусь, бледаліцы?
Ня хочу маліцца, ня хочу!
Сьлязіна хай высахне ноччу!
