Гэта старонка была вычытаная
„З кляўцом накрыж злучым мы серп;
„Пад імі сноп, над імі сонца, —
„Вось наш батрацкі новы гэрб“.
Вось гэты батрацкі сьпеў,
Як дажынкавы пах,
Над палямі пануе.
Ён часамі прыводзіць у жах.
У закляты, скрыгочучы жах.
Тых, хто сьпявае дасюль: алілюя!
А мая Беларусь дык сьмяецца.
Ёй здаецца, што сьпеў парабкоў
Разам з пахам дажынным зьліецца.
І я сьмяюся з табой, Беларусь,
Бо ты — ня толькі мінулая,
Ты — сучасная, шматчулая,
Ты і будучына бязьмежная,
З іншымі працоўнымі сумежная,
Вялікая,
Бяспрытульным – прытульная.
∗
∗ ∗ |
О, Купала, мой родны Купала!
Пракукуй, пракукуй ты пра нас,
