Гэта старонка была вычытаная
Алею лі, алею хопіць
Ў душы тваёй.
Ты бачыш: зацьвілі каноплі,
Ўсё сінякветныя каноплі,
А над ральлёй!
Алеем тым кроплі спыні —
Крываточыны-кроплі,
Раны вякоў.
Зірні ў іх, лірнік, зірні:
То ўжо не каноплі,
А сьцяг парабкоў.
Батракі, батракі!
Бураломных часоў ветракі, —
Разьвярнецеся крыламі,
Панапружцеся пасамі-жыламі,
Патагонных вякоў крапакі!
Ад вятроў ужо гнецца чарот.
Будзе вам, ветракі, умалот,
На вякі вам дастане мукі.
Вось пяюць, вось пяюць батракі:
∗
∗ ∗ |
„Паўстань пракляцьцем катаваны“…
„Зірнула сонца у ваконца, —
