Гэта старонка не была вычытаная
Гэтых вёсак працоўных маіх
Пекнагойныя красачкі, —
Усё жнуць, усё жнуць!
∗
∗ ∗ |
Утаплюся ў табе, Беларусь,
Утаплюсь!
Утаплюся ў тваім азярынцы-балоцейку,
Зацягнуся пад раску-чарот,
Зачаплюся нагою бязботай за плоцейка,
За калючы за дрот.
О, мае вёскі-бярозкі, гасьцінныя!
О, мае сьпевы, сярпова-дажынныя!
Потныя пахі, працоўна-няспынныя —
Янка, Сымонка, Габрусь!
∗
∗ ∗ |
Але кінь, лірнік, лірнічаць лірычна,
Сьпявай мацней!
Смык нацягні, а драматычна,
А весялей!
