Гэта старонка не была вычытаная
Ад гэных узгоркаў, ляскоў,
Ад гэтых сухменьняў-пяскоў
Я не палячу!
Лепш засьпяваю
Пра студзені, маі, —
Бо маю нахіл да сьпеваў і волі,
Але сьпевы мае не бяз солі!
∗
∗ ∗ |
Гасьцінцам пакуль-што іду,
Нібы тым знаёмым гасьцінцам.
Вітае мяне толькі лес,
А хаты пакуль-што чужынцам
Лічаць мяне. Нішто.
Іду, браточкі, адзінцам.
Але ўперад сямімільна
Патрабуе час наш пільна.
О, я пэўны, няпрыхільна
Тут спаткаюць. Вокны шчыльна
Пазачыняць, пазамкнуцца, —
Кінь, бо ёсьць куды імкнуцца,
Калі ходзіш сямімільна!
