Старонка:Пес’ни (1904).pdf/26

И запіорли, як за веру
У цямницах кались гэта
Замыкалися ад с’вета.
Ціомна, зимна… прытулицса
Няма куды! А каганец
Якбы губка, тольки тлицса…
Заспевали мы ражанец:
Пяіом, плачем, аж галосим,
Божай ласки праўды просим!
У таким енку, са слязами
И паснули ў той яме!
Абудзиўся я з здзивеня:
Глядзиць ў щелочку прамене!
Я падумаў: ласкаж Божа
И сюды пралез’ци може?
Аглядаюся вакола
Як бы шукаў и тут Бога,
Мне зрабилося вясіола,
Не баюся я никога,
Знаў ражанец „Буг уцечка“
Бляю сабе як авечка,
Кали браз’ць ключом у дзвери
И крычыць хтось: „Гэй вы зверы
„Вы бунтоўники, паскуды,
„Выбирайцеся атсюды
„Тут важнейшим треба сес’ци,
„Вас у обіщ здадзим гдзес’ци“.
Павяли нас аж на гору…
Па якомусь калидору…
Дз’веры, дз’веры, ў дз’верах дз’юрка
И у каждай же хвигурка
Якбы таяж выглядае,
Гдзе ни глянеш, ўсіо тае:
Блищаць вочы, твар як глина,
И абросшы, як скацина…
У турме, як у тым гробе,