Спасѝ, Го́споди, лю́ди Твоѧ҆. Гэтымі словамі мы просім Госпада Іісуса Хрыста аб збаўленьні нас, людзей Ягоных, ад тугі і бедаў. Людзьмі Госпада Іісуса Хрыста мы, хрысьціяне, называемся таму, што адкуплены ад грэху сьмерцяй Яго на храсьце.
И҆ блгослови҃ достоѧ́нїе Твоѐ — словы гэтыя належыць разумець так: багаславі спадчыну, маемасьць Тваю, г. ё. краіну, ў якой мы жывём, нашае гаспадарства, бацькаўшчыну. Багаславіць — значыць пажадаць дабра, абдарыць шчасьцем, даць дабрабыт.
Побѣ҆ды благовѣ҆рнымъ на сопроти҆вныѧ да́рꙋѧ. Тут мы просім Бога даць бацькаўшчыне нашай, гаспадарству, дзе жывём, перамогу над ворагамі ўнутранымі й вонкавымі.
Благовѣ́рный — шчыра веруючы чалавек, багабойны.
Твоѐ сохранѧ́ѧ кресто́мъ Твои́мъ жи́тельство — г. ё., барані сілай храста Твайго нашу бацькаўшчыну, на
Малітва Праведнага Іава Многапакутнага.
| Бꙋди и҆́мѧ госпо́дне благослове́нно ѿ ны́нѣ и҆ до вѣ́ка. | Няхай імя Гасподняе будзе багаславена ад сяньня і да веку. |
Праведны Іоў жыў на ўсходзе, задаўга да Ражаства Хрыстовага. Ён быў вельмі багаты і шчасьлівы ў сям‘і сваей. У яго было сем сыноў і тры дачкі, многа жывёлы і слугаў. Але вось, па злабе д‘ябла, ў кароткім часе страціў Іоў усё багацтва і дзяцей. Пасьля такой цяжкой страты апанавала яго страшная заразьлівая хвароба — праказа. Усё цела Іова пачало гніць і ён змушаны быў жыць за местам на сьметніку, пакінуты ўсімі людзьмі. Ня гледзячы на ўсё гэтае, Іоў не наракаў на Бога. І калі быў шчасьлівым, і ў няшчасьці ён аднолькава хваліў Бога.
За прыкладам Іова, і мы ўва ўсіх выпадках жыцьця нашага павінны зварочвацца да Бога з гэткаю малітваю.
