вымагаў хрысьціянскі закон. Тады паганскія жрацы
абвінавацілі іх перад вялікім князем у здрадзе веры
бацькоў. Антоній і Іоанн адважна і сьмела выспаведалі
сябе хрысьціянамі. Па дамаганьню жрацоў, якія мелі
яшчэ ў народзе і пры двары вялікі ўплыў, Альгерд, ня
хочучы наражаць сябе на небясьпеку, загадаў кінуць
братоў у турму, а пасьля і павесіць. Павешаны яны
былі (14—24 красавіка 1347 г.) на тым самым мейсцы,
дзе цяпер стаіць манастыр Сьв. Тройцы. Тады там быў
дубовы гай, у якім прыносіліся ахвяры паганскім багом.
Хутка пасьля таго далучыўся да сьв. братоў іх
сваяк Евстафій, адзін з Альгердавае дружыны — чалавек
малады, прыгожы, разумны, яго вельмі любіў Альгерд.
Прыняўшы Праваслаўную веру, ён ня толькі сьмела
выспавядаў сябе хрысьціянінам, але пачаў і князевую
дружыну пераконваць, каб прынялі веру Хрыстову. Тады пачалі яго катаваць, а напасьледак павеселі на тым
самым дубе, дзе нядаўна былі павешаны Сьвв. Антоній і Іоанн (13.ХІІ. 1347 г.).
Пахаваны былі Сьвв. Мучанікі ў Мікалаеўскай царкве, скуль мошчы іх з працягам часу былі перанесены
у царкву, якую пабудавала на мейсцы іх мучанічаскае
канчыны другая жонка Альгерда, вял. княгіня Юльяна
Цьверская. Царква гэтая была прысьвечана ў імя Сьв.
Тройцы, на ўспамін «Сьвятой Тройцы раўналічных
мучанікаў. У палове XVII веку мошчы іх былі перанесены ў манастыр Сьв. Духа, дзе і заставаліся да самае
Вялікае вайны 1914 г. Вайною мошчы вывезены ў Маскву, дзе і знаходзяцца да гэтага часу.
Сьв. Мучанікі — спадарожнікі ўсяе гістарычнае мінуўшчыны Беларусі, нашы заўсёдныя і запраўдныя заступнікі перад Богам і абаронцы веры Праваслаўнай,
таму памяць аб іх для нас памяць сьвятая, імя іх — імя багаславеннае.
Памяць Сьв. Віленскіх Мучанікаў сьвяткуецца 14—27 красавіка.
Прападобны Сяргей Раданежаскі.
Прападобны Сяргей Раданежаскі (з гор. Раданежа, каля Масквы) з маленства задзіўляў усіх вялікай набожнасьцю і ўстрыманасьцю; стараніўся пустой гульні
