Старонка:Пералажэнне некаторых баек Крылова (1903).pdf/28

— 26 —

Во-й задумала ’бизьяна
Да музыкай стаць,
Будуць, кажа, добры людзи
На вясельля зваць,
Гарэ́лачкай частаваць.
Згаварылися съ асломъ,
Да зь вядьмедземъ, да съ казломъ
Сѣли на лагу́ падъ ду́бамъ,
Узяли ў лапы скрыпки, бубенъ,
Ужарыли съ ўсихь пячонакъ такъ,
Што-й ваўки́ пиряпужались:
Чымъ дужа,
У далные лясы́ паразбигались.
Видно́, што абизьзяна талкавѣй за ўсихъ была
Затымъ и зьмѣцила заразъ яна,
Што подъ йету музы́ку
Ня тольки што сказаць,
А трэба вушы затыкаць.
Во-й закрычала той музы́ци:
Годзье, стойце, пацярпицье!
А тыя-й — голасу не чуюць,
У ваўси́ лапатки дуюць, дуюць…
Насилачку музыка замауча̀ла,
А абизьзяна зно́ў крычала:
Саўремянацье, браццы,
Ничо́га ладу ни дасьцьё,
Ни такь вы сидзицьё!
Ты сь балала́йкой, Мишачка,
Садзись про́ци козла,