Гэта старонка не была вычытаная
Мужыкъ лису дагавары́у
Курыная насѣ́сьця старажы́ць,
Штобъ, значыцца, ни во́дная лиса
Туды ни падступа́ла,
Курэй мужыччыхъ ни чапа́ла.[1]
Угаварылись да Пакро́ва
За пяць цалковыхъ,
Чвертку грэчки,
Ще-й-на атхо́дзи
Дзвѣ спадницы[2]
Й — рукавицы,
А харчъ—хазяйськая:
Атъѣлася лиса на волнамъ хлѣби!
Усяго — ў до́сталь,
Ня то, што часамъ съ квасамъ,
Парой зь вадо̀й.
Ня жысьць йой — масьлинка была!
А — джа жъ лисица до́ўга
На мѣсьци ни ўжыла:
Даждаўшысь цёмнай ночки
Усихъ курэй пиревяла.
Харошый чалавѣкъ
Ня будзье красьць и пры нуждзѣ.
Лидачаго[3] же ты хоць абзалаци,
Ну праўды атъ яго ня ждзи.
|}
