Гэта старонка не была вычытаная
Жалкато йой жо́днаго,
Свайяго дзицятки!
Катораго палца
Матцы ня ўрэжъ,
Усе йой будзье болна,
Такъ нашаму соньняйку
Гадаваць[1] ўся́каго
Заўсягды́ пакво́лна.[2]
Хто нашаго браччыка
У ну́ждзи ни кида́я,
Да насъ цёмныхъ не́вучаў
Усяму навуча́я,
Кажымъ мы спасиба тымъ,
Кланяйимся ў поясъ йимъ.
Дай-жа, Божа,
Вяликаму пану
Да добрая серца!
Ня грэбуй,[3] паночку,
Ты никимъ,
Цёплым ясным соньяйкамъ
Засвяци усимъ.
|}
Хрысьцянин и Лисица.
