Гэта старонка не была вычытаная
Атгукну́ўся[1] жукъ,
Ци ты родамъ такъ,
Ци саўси́мъ дуракъ!
Якъ жа, клопотъ[2] со́нцу
На яго глядзѣць,
Ци йонъ жы́ў заста̀ницца,
Ци яму капе́цъ.[3]
Го́дьзе табѣ, брацику;
Сонцу дакучаць,
Некали яму
Цябѣ даглидаць,
Прышло твавайо ўвремъячка,
Трэба памираць.
Ранымъ раню́синька
Соньняйка ўзыйшло,
Усякой Божой твары
Цяплынь прынясло.
И нашъ Василечыкъ
Жывинекъ застау́ся,
Гало́ўку падня́ў:
Бога выхваляў.
Соньняйна красная
Нипапушъ[4] тыя матки;
