— 14 —
Пра свайю: пра до́брасьць
Якь ластка щабе́ча;
Идзѣ жъ дабро сиро́цкая
Да плоха ляжыць,
Заразъ прысабѣча,
На грѣхъ ни глядзиць.
|}
Посвящается бабушкѣ Анастасіи Герасимовнѣ.
|
Раскажу вамъ браццы шту́ку
Пра рака лебидзя и щуку;
Якъ яны́ вази́ць на ли́нію
Каме́ньня падляклися[1],
Наклали возъ и ўси тро́я
У яго ўпрягли́ся.
Ко́жный цягне свайимъ тра́хтамъ:
Лебидзь прэ у паднябе́сься,
А ракъ ня хоча такъ:
Йонъ кажа то ни ўладъ,
Трэба назадъ.
Ну щука на свайомъ стайиць!
Вадой, кажа, дастаўка легшы.
Таптались до́ўга кала̀ воза,
Аднача памизъ йихъ
|
- ↑ Подрядились.
