Гэта старонка не была вычытаная
У гняздзѣчки ста̀ла:
Якъ пачали зъ голаду
Яны варушы́цца,[1]
Дало́ў паспада̀ли
Падъ ноги къ лисицы.
И што жъ бы вы думали?
Добрая лица
Тольки малыхъ си́ратъ
Языукомь жалѣла:
Якъ прышло́сь да дзѣ́ла,
Усихъ сама, паѣ́ла.
Йиншый чалавѣкъ,
Щто твайя лисеца,
Усихъ бы йонъ, адзѣў,
Усихъ бы, накармиў,
Што каму раздаць,
Чаго. нольки[2] даць, —
Усе пастро́йе, ў ладъ,
Усяму дасць рядъ,
На добры размовы[3]
Нема ў яго й лѣни
Абы-бъ даваць, гро́шы
Ни съ свайой кишени[4]
