Гэта старонка не была вычытаная
Чымъ-сь табѣ па небу
Бизъ ума кружы́цца,
Пашукай-ка[1] корму
Беднымъ пакарми́цца,
А ты, сини́чанька?!
Чаго́ такъ сядзйшъ ты?
Твайе ужо́ дзѣтки!
Ло́ўка[2] падрасли;
Штобъ табѣ з гняздечка
Свайяго зьляцѣ́ць;
Зами́сть[3] ро́днай мати
Сиро́такъ пагрѣць!
Ластачка—хазяйичка,
Налави ты мушакъ
Дли маленькихъ птушакъ.
А ты, салавей,
Коцика й имъ сьпѣй[4]
Ня ляницесь, родненькіе,
Богъ васъ ни пакиня,
Нехай людзя бачуць,
Што-й у нашам лѣ́си
Йосьць добрыя ду́шы.
Па̀куль свайе рэ́чы
Лиса размаўляя́ла,
Ни ў цярпежъ стрынаднчкамъ
