Старонка:Пералажэнне некаторых баек Крылова (1903).pdf/11

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
— 9 —

Даждаўшысь вясны,
Идуць красны дзѣвачки
Вадзиць карагодъ.
Й пастухъ и пахарь паха̀рь
У жаркій дзянекъ
Иду́ць къ намъ у цянекъ.
Што праўду тайиць,
Кали вы м самы
Вѣ́тры вицяро́чки.
Ни разлу́шны зъ намы,
— Ня худа бъ и намъ
Спасиба сказаць
Атгукнулись[1] корни
Цихи́нька зь зямли.
....
Тутъ падъ га́ямъ нидалечка
Сѣйиў мужыкъ ленъ.
Усе да славе́чка
Пачуў йета йенъ.
Къ по́ўдню вадни́, мухи
Ни даюць паха́ць
Па няво́ли трэба.
Съ сахи́ вёпряга̀ць,
Йонъ спутаў каня,

  1. Отозвались.