Гэта старонка не была вычытаная
Пусциў па травѣ́,
А самъ легъ подъ дзе́ряўца.
Трохи, падрямаць.
Да гля́дзючы на ча́лаго,
Пача́ў уздыхаць:
Такъ и мы съ табой
Коничакъ ты мой!
........
Ну, папа́сьвиўсь, чалый,
Годзье панава́ць!
Намъ съ табой ня можна
На баку лижа̀ць,
Намъ трэба пахаць!
Пагуляй! памремъ,
Тады-й атдыхнемъ,
Тутъ намъ у жадо́бку[1]
Трохи палижаць,
А тамъ на томъ сбвѣци
Атъ вяликаи́ лежни,
Баки́ забаляць.
|}
СЕРДАБОЛНАЯ ЛИСИЦА.
|
Хтось раннаю вясной |
- ↑ Отъ слова жаждать.
