Гэта старонка не была вычытаная
А твой нара́ў и ротъ съ клыкамы
Ци тутъ пакинишъ,
Ци во́зьмишъ на Амуръ?
— Пакинуць!—Во, здурэла баба,
Якую чапуху вярзье,
И несинетицу[1] нясе!
Тады зязюля: такъ сказала:
Нехай сабѣ мая и чапуха—
Да тольки быць табѣ
Къ вясьнѣ бизъ кажуха̀
|}
ЛИСЬЦЯ и КАРЕНЬНЯ.
У зяленай дали́ни |
- ↑ Небылицу.