Гэта старонка не была вычытаная
І смутак і цішы луналі
Над мёртвым абшарам.
І хтосьці агнёвай рукой
На паргаміне неба пісаў;
«Чаму вы пакінулі ніву,
Сяляне-ратаі?
Чаму вы насыцілі мясам
Пяскі і балоты?
Чаму вы паілі крывёю
Даліны нямыя?
Жар-сонейка ўстане і гляне, —
А вас тут ня будзе;
Жар-сонейка сядзе і гляне, —
А вас тут ня будзе:
Жар-сонейка ляжа і гляне, —
А вас тут ня будзе;
Так пойдзе сваёй чарадою
За месяцам месяц.
Ой, зьлітуйся, маці-зямля,
Над дзяцьмі — над людзямі!
Ой, зьлітуйся, люд, над зямлёю, —
Над роднаю маткай!»
1922 г.
|}
