Старонка:Паэмы (Бядуля, 1927).pdf/39

Чырвоны каляндар

Наш год,
Наш вечны сонцакруг
Нанова сьвеж і молад.
Закуты Промэтэй — раскуты волат.

Наш год
З роду ў род
Уціснут быў у рамы багамазаў.

Наш год,
Як тычкі тыя,
Запоўнілі „сьвятыя“.
У дзікую бажніцу ўсіх народаў
Ваал ператварыў
І дні і годы.

∗
∗     ∗

Устрахануўся год - збунтованы асілак, —
Ён скінуў з сваіх плеч агідны пыл вякоў.
Бунтарскі дух рабоў зварушыў яго сілы.
Пайшоў ён пад штандар паўстанцам-батраком.

Год-сфінкс надзеў шалом пажарышчных зарніцаў,
Узброіўся да ног стастрэльным пяруном, —
Пасыпаліся ў тлань фальшывыя бажніцы,
І трызны цёмных дзён спаліліся агнём.

Наш адраджоны год, замест званоў, малітваў,
Сьпявае вольны гымн на увесь зямны абшар;
Ён трубіць на ўвесь сьвет да багатэрскіх бітваў,
Ён піша на сябе Чырвоны каляндар.