|
… Го-го-го…
Посьвіст рэжа пушчу:
… Ф-ф-ф-ю-ю-у…
У апавітках ночнай сажы
З смаглаю журбою
Коціцца, паўзе па аксаміце лесу
Пошчак-рэха.
… Го-го-го…
Нехта звар‘яцелы, дзікі
Голаў б‘е аб сосны,
Скрабе плячом аб шурпаць жорсткіх пнёў
І сьвішча, сьвішча:
… Ф-ф-ф-ю-ю-у…
А пушча
Вілаватымі асілкамі,
Як той агромны ачарот,
Дрыжыць,
Дрыжыць,
Дрыжыць
І шорах льле такі,
Як быццам на чыгун гарачы,
Да бела раскалёны,
Пырскае халодны град крапінак:
… Ж-ж-ж-ж…
Так бор гудзіць пчалой.
Тут гладкі быў абшар зямлі,
Як вялізарны плех.
А з далечы прастораў і часоў
Імкнулася сюды, бы шквал сталёвы,
Няведамае племя,
Калюча-кудрае, віхрастае
І дзіка-воўчае,
|
