|
Туман коціцца ў даліне.
Ціхне птушка на галіне.
За гай сонейка заходзіць.
Вечар летні надыходзіць.
Цень даўжэе пад лясочкам.
Ветрык вее халадочкам.
А з-пад логу, а з-пад рэчкі
Бягуць сытыя авечкі,
Падымаюць пыл аблокам.
А за імі бокам-скокам
Пастушок памалу йдзе
І у дудку сваю дзьме.
А за ім пад касагорам,
Сыпіць, смаліць крокам скорым
Падарожнік адзінокі, —
Статны радасны, высокі.
То падкіне ўверх хатулку,
То падскочыць, стукне гулка
Цьвёрдым ботам аб каменьне,
То зірне на загуменьне,
Засьмяецца, засьпявае,
Ўсё на хатку паглядае,
Што за выганам стаіць,
Дахам мшалым ў бок глядзіць.
„Эх, жыцьцё, эх, лёс батрацкі!
Ужо даўненька ў край чужацкі
Я паехаў шукаць хлеба,
Тут пакінуў родну глебу
І бацькоў старых у горы,
Зарабляў я шмат за морам.
|
