Гэта старонка не была вычытаная
Я восем год нязьменна
Служу яму як раб, як цень.
ГАЛАСЫ
(са ўсіх бакоў царквы):
— Ну што ён, што ён кажа?!..
— Ён звар‘яцеў…
— Ці хоча звар‘яцець!..
— Спынеце шэпты!..
— Слухаць дайце, слухаць!..
— Ён звар‘яцеў!..
— Ну дайце-ж гаварыць!..
— А мо‘ і праўду кажа?..
ШАЛЮТА:
— Ну дзе-ж ён, бог?!.
Маўчыць?
Няма!..
У гэтых вось мурох
Я загубіў юнацтва,
Аблічча чалавека загубіў,
Не разумеючы,
Што справа бога —
Пачатак рабства і прыгнёту на зямлі.
Вы ўсе тут помніце вялікую вайну.
Вы помніце ахвяры і пакуты…
Які ён бог, калі у гэты момант
Не абазваўся?!.
Мае таксама рукі ў крыві.
Я дзесяць год назад,
Калі вы бацькаўшчыну
