Перайсці да зместу

Старонка:Палі загаманілі (1930).pdf/65

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

І з халодных, як неба, глыбінь…
Чалавеку ня гэта патрэбна…

ШАЛЮТА:

— Набліжаецца час…
Са старога амбону
Я пайду нячуваную казань казаць.

КАЗАНЬ ШАЛЮТЫ

Трыльёны год, як нашая плянэта
Паміж бясконцай колькасьці плянэт
Згубіла у сусьветныя прасторы
Апошні бляск апошняга сьвятла.
А можа дзе
Сьвятло плянэты нашай
Яшчэ між зор далёкіх зіхаціць…
Які у гэтым сэнс?
А сэнс такі,
Што гэта вышай бога.
Сусьвет мацней ад тысячы багоў…
Няма на сьвеце бога…
Стварыла міт фантазія людзей.
І ў нашы дні
Прыйшоў ад мітаў даўніх
Апошні бляск
Апошняга сьвятла.
Ну дзе-ж ён бог?
Маўчыць!..
Няма…