Гэта старонка не была вычытаная
Ад прыгнёту вызвалялі,
Тут выдаваў чырвоных…
О памяць, памяць,
Не адчыняй крывавыя сьляды
Мінулых дзён!..
Там брацкі могільнік,
Там пахаваны той,
Чыёй крывёй заплямлена сумленьне
Maë,
І сьцены гэтае агіднае царквы…
… Я ня слуга праклятаму хрысту,
Бо ён ня жыў, ня ўваскрасаў для сьвету,
................
Вазьмеце ключ ад гэтае царквы…
Што хочаце рабеце…
Толькі я
Ў царкоўныя муры
Ніколі не вярнуся.
ЗАЛЫСКІ
(дрыжачым ад жаху голасам):
— Я таксама адмаўляюся служыць…
Пайду лепш у колгас,
Ды памагу працоўным…
ГОЛАС З НАТОЎПУ:
— А хто вас пусьціць блізка да колгасу?
Гадзюка!..
Прэч з дарогі!..
Не мані!..
Вы толькі паглядзеце, грамадзяне,
